Kitaba biraz üzgün başladım.Elimdeki kitap daha önce
başka bir ergenin elindeymiş. Nasıl bizim eve geldi bilmiyorum ama, kitabın sahibi çok acı çekmişe benziyor. Hoş, kendi çapındaki acılarına bence çok yanlış bir kitabın üzerine yazmış. Anladığım kadarıyla zaten kitabın eski sahibi 13. sayfada kitabı terk etmiş. Sözlerim genç ergenin acılarına döndü bir anda ne diyordum ben, Peyami Safa eseri olan romanımız... Hüzünlü bir şekilde okuduğum roman. Kitapta da geçiyor zaten "Büyük bir hastalık geçirmeyenler, her şeyi anladıklarını iddia edemezler." diye. Ben sadece anlamaya çalıştım. Her ne kadar aynı psikolojide olmasam da biraz empati yapmak bile beni etkiledi. Hayatı sevmenize, şükretmenize yardımcı olabilecek bir kitap.Altını çizerim;
"Bazen etrafımızda o kadar esrarlı bir hadise olur ki ince teferruatına kadar bunu sezeriz, fakat hiçbir şey idrak etmeyiz; ruhumuzun içinde ikinci bir ruh herşeyi anlar, fakat bize anlatmaz, böyle korkunç işaretlerle bizi muammanın derinliklerine atar ve boğar." 41
"Hakikati seviniz, o da sizi sever; hakikati arayınız, o da sizi arar ve üstüne yalan çin setleri gibi kalın duvarlar örsün, altında kalan hakikat ise ince bir iniltiyle, bir hafif rüzgar dalgasıyla, herhangi bir küçük işaretiyle mevcudiyetini bildirir: Burdayım! der." 50
"Fakat bir kere, inanmanın şehveti başladıktan sonra, hakikat olduğuna iman edilen şeyi bütün iştiyaklarıyla kucaklayan insanlar gibi sevinçten çıldırıyorum, kuruntumun utancını duymayacak kadar mes'uttum." 54
"Beni susturan şey nefretimdi. En basit içtimai davaları anlamayacak kadar yabancı tesirler altında şahsiyetlerini kaybeden bu insanlarla münakaşaya mecbur olmanın küçüklüğünden muzdariptim. Türkçe'ye ecnebi mekteplerin kuvvetli silindirleri altında yamyassı olan bu kafaların kesilmesinden başka çare görmüyordum. Ecnebi mekteplerini işgal suretiyle manevi kapitülasyonları kaldırdığı için hükümeti beğeniyorum." 71
"Büyük bir hastalık geçirmeyenler, her şeyi anladıklarını iddia edemezler." 109
9/10
